Alweer de 41e dag van onze reis. Van de week smsjes gekregen dat Sven Kramer goud heeft gewonnen wij natuurlijk ook blij het is hier geloof ik 15 sec in beeld geweest maar toch. De dag erna waren de dames, de 3000 meter, hier was een samenvatting van op tv helaas geen medailles voor onze dames. Nu de afgelopen dag overdenkend met een glaasje Villa Maria, een witte nieuw zeelandse wijn sauvignon blanc Malborough 2009 ( echt heerlijk). Nieuw Zeeland heeft echt lekkere witte wijn, de rode hebben we niet uitgeprobeerd omdat het weer er niet naar was.

Vandaag stond Moont Cook op het programma, we hebben die natuurlijk al gezien vanuit de helikopter en eigenlijk kon dat niet meer overtroffen worden en dat gebeurde dan ook niet vandaag. Voor het eerst deze vakantie zat het weer niet zo mee een beetje bewolking, Mount Cook was gewoon niet te zien. Eerst een bush walk gedaan , niet spectaculair maar lekker, het regende een beetje en dan loop je onder de bomen toch net iets droger. Daarna naar Kea point hier hadden we de hoop op een mooi uitzicht op Mount Cook helaas geen uitzicht op de berg maar het was wel een bijzonder mooi uitzichtspunt, met zicht op een stuk van de gletcher, watervallen,een gletchermeer en de bergen. Even stil geweest daar en genoten van alles om ons heen.

Even iets over de geschiedenis van Mount Cook. Mount COOK is 3764 meter hoog en hierbij de hoogste berg van Nieuw Zeeland. Hij is heilig voor de Ngai Tahustam van het zuidereiland en de maori legende wil dat de berg en de toppen eromheen werden gevormd toen een jongen genaamd Araki, en zijn 3 broers uit de hemel afdaalden om Moeder Aarde te bezoeken in een kano. De kano kapseisde en toen de jongens naar de achterzijde van de boot gingen , veranderden ze in steen in Mount Cook en de omliggnde bergen.

Nog een mooie wandeling naar de hangbrug gemaakt hoog en wiebelig (niet mijn sterkste zijde) maar mooi. Verder nog een wandeling naar Blue Lakes gemaakt die helemaal niet blue was maar gewoon groen wel een mooi uitzichtspunt. Verder omhoog geklommen over dikke gletcher stenen ( dit was weer nier mijn sterkste punt )waar we beloond werden met een prachtig uitzicht over het uiteinde van de Abeltasman gletcher, je kan je niet voorstellen dat deze 600 meter dik is. Het is echt heel indrukwekkend om hierboven te staan en er naar te kijken. In dit gletcher meer drijven ontzettende grote stukken ijs. De gletcher ziet er zwart uit je verwacht wit ijs maar nee het ziet er vies uit. Op weg terug naar beneden zagen we de buien al over de Tasman vallei aankomen, maar pas toen we in de auto zaten barste het echt los.

Op de weg terug naar onshuisjeregende het de hele weg, voor ons de eerste keer in Nieuw Zeeland, zo´n bui. Een lekker prutseltje gegeten met kumara aardappels en kip.

Silvia