Het tourisme in NZ is fantastisch verzorgd. In de meeste plaatsen heb je een uitgebreid VVV kantoor (een i-Centre) en zelfs het kleinste bord heeft op zijn minst een i-punt, waar je op een bord de high llights van de regio of de geschiedenis kunt lezen. Elke scheet die je maar kunt laten heeft een eigen folder, te vinden in een i-centre of in je hotel, motel, cabin, B&B, backpacker of campground. En er valt veel te doen in NZ! Niet alleen geregeld vanuit het i-centre of DOC, maar er zijn genoeg tour operators en locale ondernemers die van alles en nog wat aanbieden aan de geeintresseerde bezoeker (voorbeelden)

Verder is er ook nog het DOC, het Department of Conservation, welke onder de regering valt. Het DOC beheert de natuurparken van NZ (ongeveer 1/3 van het land) en verzorgd ook de openbare wandelwegen, herritage walks (wandelingen langs historische plekken of routes, zoals de Bullock wagontrack langs Mt Cook) en wildlife observatiepunten of rondleidingen. Verder doet het DOC ook aan conservatie van de unieke NZ flora en fauna. Wat opvalt is dat er zo veel wandelroutes (walking en hicking tracks) zijn in NZ, van een paar minuten lopen naar een vers gebouwd uitzichtpunt tot een week over de bergen naar bijvoorbeeld de milford sound, waar je onderweg in cabins kunt slapen (vaak moeten deze langere tracks van te voren worden geboekt en krijg je eerst een vergunning en voucher voor de cabins) De meeste paden die wij zijn gelopen, waren duidelijk markeerd en goed aangelegd, vaak met trappen en leuningen (wat een monnikenwerk om al die paden uit te houwen en aan te leggen!) Vaak vond je langs de routes en bij de uitzichtspunten ook informatieborden met iets over de geschiedenis of de flore&fauna van de regio. Je werd dus altijd goed geinformeerd. Verder was er bij elke route of punt een parkeerplaats met (relatief) schone WC! Altijd WC papier, niet altijd met stromend water. Bij een DOC centrum (elk natuurpark heeft mindstens 1 groter visitor center) of i-centre kun je voor de meeste regios een folder met wandelwegen kopen (1 dollar) En elk dorp heeft wel een eigen wandeltrack! Hetzelfde geldt voor steden, waar je interessante, stevige standswandelingen kunt maken, zoals de coast to coast walkway in Auckland, Vaak komen deze langs historische plekken en gebouwen, zoals de art-deco routes die wij hebben gelopen in Napier en Hastings.

Ook qua accomodaties is NZ een waar paradijs. Overal heb je wel iets van een motel, hotel, backpacker of B&B (meestal ook nog eens aangegeven met verkeersborden), al zit het in sommige gebieden (of tijdens bepaalde evenementen!) wel snel vol. Aan budget onderkomens is er ook geen gebrek. In Motels (altijd met keuken en vaak zelgs met spa badkuip) kun je al vanaf 130 dollar (65 euro) terecht, en in Graymouth sliep ik in een backpacker voor maar 21 dollar! Vaak hadden we motels, waar we in een 2 bedroom apartment sliepen; 2 slaapkamers en 1 woonkamer met keuken, waar we meestal tussen 150 en 250 dollar voor betaalden. Gedeeld door 4, kom je op een erg aanvaardbaar bedrag uit. Je krijgt er dan altijd ook nog een complementair flesje verse melk bij, voor in je koffie of thee. En de eigenaren en/of managers zijn ook altijd heel aardig en behulpzaam. Je hebt zelfs een 'duty motel' systeem, waarbij het motel dat 'on duty' is, verplicht wordt mensen te helpen aan een slaapplek, ook als zij al vol zitten. Dus dan gaan ze voor jouw motels in de buurt bellen! Kun je je dit in Europa voorstellen? Je zou denken dat dit soort vriendelijke mensen snel op raken, maar het zal wel in de NZ aard liggen, want iedereen was er eigenlijk vriendelijk en behulpzaam. In Dunedin werden we zelfs gehoplen iets te vinden op ons volgende reisdoelons bij Mt Cook! Omdat al veel was volgeboekt heeft hij wel 7 mensen gebeld en kwam via via bij een apartementje uit, wat achteraf gezien onze beste accomodatie zou blijken; aleenstaand huis met 3 slaapkamers, luxe keuken en woonkamer, teras met bbq en blik op de berg voor maar 150 dollar! (contant betaald in het handje van de eigenares die next door woonde) In NZ kun je dus makkelijk op eigen houtje op zoek naar een slaapplek en de kans is groot dat je wel iets leuks voor een redelijk bedrag vindt (hehalve als AC DC speelt) En wij hadden ook de Lonly planet bij de hand met tips, welke ons wel eens naar hele leuke onderkomens heeft geleid. Soms waren de leukste al vol, maar we hebben ze dan wel gezien. Vaak kun je zelfs in historische gebouwen slapen en veel B&B zijn ook erg leuk ingericht. Helaas was voor Marcel een voorwaarde dat het en suite (met eigen badkamer moest zijn) dus vielen soms er leuke dingen midden in de stad af. Midden in de stad vind je vaak duurdere hotels en leuke backpack accomodaties (soms in vicotiraanse huizen), iets verder buiten de stad zijn er straten met alleen maar motels.

Wat opviel was dat op onze dagelijkse zoektocht naar een slaapplek we heel wat No Vacancy borden tegenwkamen (wij hadden volgens de motel manager vaak 'de laatste kamer') In de zomer zit het hier dus altijd bomvol en verdienen de hotels en motels bakken met geld. Buiten het seizoen is het echter ruistiger volgens Marcel en Veronika. Zij waren er in maart en april en ze zijden dat ze veel van de plekken die wij bezochten heel anders in herrinnering hadden, namelijk uitgestorven. Nu was het echter altijd druk met touristen (in de kleinere steden namen de touristen na 8 uur letterlijk het stadscenturm over, omdat het verder uitgestorven was) Het maakte niet uit welk afgetrap, godvergeten grindpad je afreed naar de volgende bezienswaardigheid of walking track, aan het einde stonden er altijd mindstens een half dozijn autos op de parkeerplaats en krioelde het op de paden en bij de uitzichtspunten van de mensen. Zelfs in minder ontdekte plekken als de catlins. Wat grappig is, is dat je op een dag soms steeds dezelfde mensen tegenkomt, die met jouw dezelgde dingen aflopen ('afstrepen')
In januari waren volgens mij de meeste touristen die wij zagen Australisch en NZ (die hadden toen nog vakantie), maar je hoorde ook al veel Engelsen en Amerikanen. Van het Europese vasteland komen veel (jonge) Duitsers (die hoorden we veel op de wandelwegen) en (natuurlijk) Nederlanders. Overal waar we kwamen, hoorden we wel iemand Nederlands spreken (als 'onkruid') Het begon te irriteren! Frans en spaans hoorden we alleen sporadisch. In de laatste weken zagen we veel Aziaten, vooral Chinezen. Busladingen vol! Vooral in Milford sound en bij Mt. Cook, maar in Auckland hadden we ze ook al gezien. Waarschijnlijk gaan Chinzen eerder naar NZ dan naar Europa, want bij ons zie je ze niet zo massaal. In Mt.Cook waren wij in ons Hotel een van de weinige niet-Chinezen.
Natuurlijk zagen we bepaalde touristische groepen niet zo veel, zoals de jongere adrenaline touristen, omdat we gewoon andere plekken bezochten en op andere plekken overnachten. Ook in de hostels viel mij op dat er veel aziaten waren. Hier gaan echter niet alleen jongeren naar hostels of backpackers, maar ook families met kinderen of oudere echtparen op langere reizen. Eigenlijk iedereen dus. Veel mensen hebben ook een huurauto waarmee ze van backpacker naar backpacker reizen, vaak zonder backpack. En natuurlijk zie je ook veel campers. Campers in alle soorten en maten. Van omgebouwd minibusje met wasbak en bed achterin, tot magelomane super camper. De laatste zag je echter veel minder, omdat deze op de toch vaak smalle, kronkelige NZ wegen (en vele grindpaden) niet erg handig zijn. Vaak waren het dus kleine busjes of omgebouwde espas, niet groter dan de auto die wij hadden. Pogingen werden ook gedaan door de verhuurbedrijven om er iets leuks van te maken. Zo heeft het verhuurbedrijf Wicked Campers van elk van hun omgebouwde autos een uniek grafiti kunstwerk gemaakt.

In NZ is alles dus perfect geregeld voor bezoekers. Het is dan ook een van de belangrijkse industireeen van het land. Er is niet zo veel industrie, er is vooral landbouw en veeteelt (heel veel veeteelt!) en houtkap is ook nog van belang, al beperkt het duurzame beleid van de 'logging' industrie de omzet die er gemaakt kan worden. In de 19e eeuw is er zo veel oer woud gekapt, zodat er nu nog maar een fractie van over is. En dat genereerd nu zijn eigen inkomsten via de touristen industrie! (al komt ook het DOC met tekorten. Een krant kopte dat het DOC bepaalde gebieden gewoon opgeeft; niet aankoopt zodat het niet wordt geconcerveert of ten prooi valt aan landondwikkelaars)