Thailand

Wij zijn weer thuis, na 29 uur ( incl. wachten en reizen) zijn we weer in Wijk. Door wat onhandigheden, van mij, zijn mij laatste 2 berichten niet aangekomen dus ik probeer de laatste 2 weken van onze schitterende vakantie voor jullie samen te vatten.

Vanuit Chang May zijn we naar Chang Ray vetrokken. Waar zijn we 2 dagen gebleven ( Noord Thailand) Helaas verbranden de boeren ook hier stukken land om zo over een aantal weken weer te kunnen zaaien, helaas hebben we daardoor niet veel van het landschap kunnen zien. Onderweg hebben we wel een bijzonder “ kunstwerk” bezocht, zie de foto. In Chang Ray hebben we een aantal berg dorpen bezocht. Oorspronkelijk komen deze mensen, Yao’s uit China maar zijn daar weg gevlucht. Ook zijn we nog even in Birma geweest, wat een gedoe was dat, eerst betalen natuurlijk, dan visum aanvragen- duurt 1 sec, je paspoort afgeven, stempel halen, en dan ben je er en dat allemaal voor 1 uurtje, maar we zijn in Birma geweest. Na Chang Ray gingen we via Phisanuloke en, Prachinburi weer naar Bangkok. Onderweg hebben we o.a : de prachtige tempel What Phra Putabat , zie foto, bezocht Persoonlijk vind ik dit een van de mooiste tempels die we bezocht hebben, en zijn we door een aantal natuurparken gereden. Eindelijk geen smog meer waardoor we het prachtige landschap nu wel konden zien. Vanuit Bangkok zijn we naar Phuket gevlogen en toen met de boot naar Ko Phi Phi waar we een week gebleven zijn. Onze bungalow lag direct aan het water. Deze laatste week hebben we niets anders gegaan dan: slapen, gegeten, genieten van het uitzicht en vooral nagenieten van onze prachtige reis.

Ik heb de laatste weken bewust de verslagen niet zo lang gemaakt anders hebben we nl niets te meer te vertellen als we jullie weer zien.

Iedereen bedankt voor het lezen van onze verhalen en vooral de reacties vonden wij erg leuk!!

Groetjes Veronika en Marcel

Thailand

Hallo allemaal,

Hier weer een berichtje van ons vandaag zijn wee weer terug in Thailand, de afgelopen 4 dagen zijn we naar Laos geweest, Luan Prubang dit is een prachtige stad die mede met hulp van de Unesco weer in oude stijl hersteld wordt. Het land is nog erg oorspronkelijk en de mensen zijn er nog vriendelijker dan in Thailand, ik blijf natuurlijk een Hollander het eten kost daarbijna niets, alcohol is wel duur. Gisteren het platte land bezocht, veel reisvelden. We zijn nu wel een beetje moe komt mede omdat we al om 5 uur op moeten om naar een monniken optocht te kijken. Ga zo maar even zwemmen om af te koelen doe wel een T shirt aan omdat het water maar 31 graden isander vat ik een koudje.


Gerard alvast gefeliciteerd met je verjaardag

Gr Veronika en Marcel

Thailand

Even een snel berichtje. We gaan zo met het vliegtuig naar Laos, komen daar eind van de middag aan en blijven 3 nachten. Gisteren de omgeving van Chang Mai bekeken; tempels olifanten, opleidingscentrum tempel en weer terug naar hotel. De afgelopen dagen hebben we het rustig aan gedaan, oja de langnekken was interessant. In het begin toen ik dat zag werd ik er misselijk van. Naartuurlijk ook wat tempels bekeken en de omgeving van ons resort was heel mooi.

gr V en M

Het verhaal van de Maori

Op het zuideiland zie je veel minder Maori cultuur dan in het noorden. Je ziet minder Maori in het straatbeeld en hoewel er enkele culturele maori tours zijn en de grootste maere van NZ in Christchurch staat, is er verder niet veel Maori cultuur te beleven. Dit is niet, zoals ik eerst vermoedde, omdat de kolonisten hier de Maoris effectiever hebben uitgeroeid. Nee, de reden is dat zich van oorsprong minder Maori op dit eiland hebben gevestigd. Omstreeks 800 na Christus ontdekten de eerste Maori het noordeiland van Nieuw Zeeland. Over de afkomst van de Maori is nog steeds veel onenigheid onder wetenschappers, maar over het algemeen wordt aangenomen dat de voorvaders van de Maori van Polynesische afstamming zijn. Aanvankelijk koloniseerden zij alleen het noordeiland. Het zuideiland werd pas later ontdekt en werd toen vooral bezocht door stammen van het noordeiland voor voedsel en grondstoffen zoals NZ groensteen (pounamu), welke vooral hier voorkomt. De natuur van het zuideiland was veel ruiger en daardoor minder toegankelijk, waardoor er minder mensen konden wonen. Tevens was het zuidelijke deel te koud voor goede landbouw. Uiteindelijk waren er maar enkele stammen (iwi) welke zich permanent op het Zuideiland vestigden. Via oorlogen en huwelijksverbanden met een overheersende stam uit het Noordeiland, bleef er uiteindelijk maar 1 grote stam op het zuideiland over.

De Maori cultuur is een trotse krijgercultuur. De maatschappij bestond uit verschillende stammen welke verbanden met elkaar sloten of oorlogen voerden. Opvallend is dat ze allemaal dezelfde cultuur hadden. Eenzelfde geloof, zelfde gebruiken, zelfde taal (dialecten daargelaten) en zelfde architectuur. Dit is bijvoorbeeld in Australië al heel anders, waar de gebruiken per stam sterk verschilden. Ondanks de rivaliteiten tussen stammen, werd er onderling wel op grote schaal handel gedreven. Toen de Europeanen zich rond 1800 permanent in Nieuw Zeeland begonnen te vestigen, was dit dus geen ongewone praktijk voor de Maori. De eerste Europeanen vestigden zich vooral in de Bay of Islands, in Kororareka, het huidige Russel. Het ging aanvankelijk vooral om robbenjagers, walvisvangers en andere ruige zeelieden. Daardoor maakte Russel naam als wetteloos stadje van 'whoring and drinking'; 'Hell hole of the pacific'. Na de eerste tentetatieve contacten tussen Maori en westerse ontdekkingsreizigers in de 18 eeuw, welke niet allemaal even vlekkeloos verliepen, waren de verhoudingen in de eerste jaren van de 19e eeuw tamelijk vredig. Er ontstond zelfs een bloeiend ruilhandel tussen beide partijen. Naarmate zich steeds meer kolonisten in Nieuw Zeeland vestigden en steeds meer hun wetten probeerden in te voeren, verliepen de verhoudingen steeds stroever, vooral omdat veel particulieren en bedrijven grond probeerden te verwerven van de Maori, vaak om deze voor veel meer geld weer door te verkomen aan nieuwe settlers.

Deze handel in grond in de 19e eeuw zorgt tot op de dag van vandaag voor onenigheid en kromme verhoudingen tussen maori en pakeha (westerlingen) De Maori kenden namelijk geen privébezit. Stammen beheerden de grond gezamenlijk. Maar Europese landhandelaren kochten grond vaak van een individuele Maori, iets waar de stam meestal geen goedkeuring voor had gegeven maar later niets meer tegen in kon brengen omdat er een contract was getekend volgens westerse wetten. In andere instanties werd er met twijfelachtige methoden grond van de maori overgenomen of zelfs ronduit afgepakt. Het verdrag van Waitangi moest in 1940 niet alleen de positie van Nieuw Zeeland als Britse Kolonie vast leggen, maar ook duidelijkheid geven over deze verdeling van grond. Toch waren veel Maori het niet eens met de gang van zaken en ontstonden er tussen 1845 en 1878 veel oorlogen over grondbezit; de zogeheten Land Wars. In militair opzicht kwam geen van de beide partijen als duidelijke winnaar naar voren, maar qua verdeling van land en positie binnen de NZ samenleving dolven de Maori duidelijk het onderspit, niet in de laatste plaats doordat hun aantallen sterk waren uitgedund (vandaag de dag zijn er nog maar een half miljoen Maori, waarvan slechts 10% volbloed)

Pas in de jaren 60 kwam er een sterke Maori emancipatie beweging op gang, welke uitliep op het Waitangi Tribunaal, waarbij het verdrag van Waitangi opnieuw onder de loep werd genomen om te kijken of de maori niet toch bedot waren tijdens de landhandel. Dat waren ze en vanaf eind jaren 90 werd er op grote schaal land teruggegeven aan Maori stammen. Over veel grondclaims van de Maori is echter zelfs na het einde van het tribunaal noch onenigheid, o.a. over One Tree Hill in het Domain Park van Auckland. De verhoudingen tussen de Maori en 'the crown' of 'the law' (zoals de NZ regering vaak denigrerend wordt genoemd door de stammen) zijn echter over het algemeen vriendschappelijk te noemen en hun positie binnen de maatschappij is vrij sterk. Er is zelfs een Maori partij in de politiek en een belangrijke TV zender die in het Maori uitzendt. Het is ook erg opmerkelijk dat de helft van alle plaatsen een Maori naam heeft. Veel Maori zijn echter ook slachtoffer van de toenemende ongelijkheid tussen arm en rijk in de westerse wereld. Maori behoren vaak tot de onderste bevolkingslagen.

Thailand

Hoi allemaal verrassing hier toch nog een berichtje van ons.

Zoals jullie weten zijn we na Sydney via Bangkok naar naarMaleisie gevlogen eersts een nachtje in Kuala lumpur, daar hebben we in het centrum en tegenover de twin towers geslapen, mooi uitzicht zeker als het donker is. Daarnaa zijn we 3 nachten in het Nationaal park tama negara gweeest. Om daar te komen moet je eerst 3 uur met de bus en daarna ca 3 uur met een longtail boot, Prachtig om dwars door het oerwoud te varen. Hier is het gelijk een stukje warmer dan in Bangkok. In het NP park hebben we oa een avond wandeling, bush walk en een aantal boottochten gedaan. De eerste avond was onze airco kapot en die heb je bij 39 gr wel nodig de 2e avond viel de stroom steeds uit in onze chalet en de 3e avond ging alles goed nadat we van chalet verwisseld zijn. Na Maleisie zijn we weer naar Bangkok gevlogen daar 2 dagen niet veel gedaan we hadden een kamer op de 29 e etage met prachtig utzicht.vanuit Bangkok start onze rondreis. Inmiddels zijn we in Chiang May. Vanuit hier gaan we nog diverse trips doen. De tijd gaat zo snel, over 3 weken gaan we alweer naar huis. Met ons gaat het goed ook omdatwe op de juiste momenten uitrusten waardoor wede warmte goed vedragen maar echt in de zon liggen doen we niet, maar in de schaduw smaakt een biertje ook!!!

Tot de volgende keer groetjes Marcel en Veronika

Sydney - Laatste dag

Dit is het dan! De laatste avond. Morgen gaan Silvia en Daniel terug naar Nederland. Wij blijven nog 2 dagen in Australie, in Woloongon, en gaan daarna verder naar Thailand en Malaisie. Van daar uit zal het wat moeilijker zijn om de site bij the houden, dus zie dit verhaal maar als het laatste van de vakantie. Misschien dat Daniel nog wat verhalen over Sydney plaatst, maar wij zullen de volgende maand nog lekker van onze vakantie genieten en als we weer terug zijn de verhalen persoonlijk overleveren.

Nu nog even uitbuiken op de hotelkamer met een lekker wijntje en biertje, na een lekkere maaltijd aan de Darling Harbour.

Wat mij op viel in NZ... deel 2: Silvia

Vriendelijkheid van de mensen; iedereen neemt de tijd voor je en als je op straat maar even op je kaart kijkt, wordt je vanzelf al door iemand aangesproken of je misschien hulp nodig hebt

veilig land; in een winkel zag ik hoe een vrouw haar handtas liet staan terwijl ze een pashokje in ging. In Nederland kijk je wel uit!

als je een winkel binnenloopt vraagt iedereen 'how are you' als begroeting

erg milieu bewust. Recycling wordt bijvoorbeeld zeer serieus genomen, in Twizel wil men zelfs in 2015 toe naar 100% recycling! Verder heeft elke WC (jawel ELKE) een water spaar knop en kun je stopkontakten 'uit' zetten als je ze niet gebruikt (weet niet of dat zo veel stoom spaart, maar toch)

maximale snelheid is 100 km per uur (al reed marcel op een recht stuk bij de Mount Cook 160)

brede snelwegen alleen bij de grote steden (Wellington en Auckland), al heb je op de normale wegen vaak om de paar kilometer een inhaalstrook

grootse campagne tegen te hard rijden en rijden onder invloed; veel grote billboards langs de weg met nietsverhullende teksten en harde reclames op de TV (we zagen ook een spot tegen het schudden van babies. Zou dat in NZ een groot probleem zijn?)

bij de meeste bochten wordt aangegeven hoe snel je er het beste doorheen kunt rijden ( 60, 50 of 30 km per uur)

waar bij ons op snelwegen een afslag wordt aangekondigd ('over 500 meter afrit naar utrecht') wordt dit in NZ ook gedaan op de normale wegen

Motels, Hotels, B&B, backpackers en hostels worden ook altijd duidelijk aangegeven met verkeersborden

links rijden

links lopen!

in veel restaurants word je niet bediend, maar bestel je aan de bar en krijg je een nummertje mee, waarna het eten wordt gebracht. Geen fooi nodig dus! Al wordt dat in NZ zowieso niet van je verwacht

veel blote voeten; op straat, in de supermarkt, zelfs bij het tankstation!

boter is altijd zout

No Vacancy bordjes van motels

in veel motels vind je een strijkplank

alle motels hebben een keuken

In de wasbak hebben ze vaak twee kranen (een voor heet en een voor koud) waarbij de hete kraan soms kokend heet was. De wasbakken hebben ook geen stop. Maar het meest opvallende is natuurlijk dat het water hier de andere kant op draait.

Kiwi heten 'kiwi-fruit' (een kiwi is een vogel of een nieuw zeelander) en komen meestal uit Itali'e!!!

No worries, mate!

Wat mij op viel in Nieuw Zeeland... Afl. 1: Daniel

Het tourisme in NZ is fantastisch verzorgd. In de meeste plaatsen heb je een uitgebreid VVV kantoor (een i-Centre) en zelfs het kleinste bord heeft op zijn minst een i-punt, waar je op een bord de high llights van de regio of de geschiedenis kunt lezen. Elke scheet die je maar kunt laten heeft een eigen folder, te vinden in een i-centre of in je hotel, motel, cabin, B&B, backpacker of campground. En er valt veel te doen in NZ! Niet alleen geregeld vanuit het i-centre of DOC, maar er zijn genoeg tour operators en locale ondernemers die van alles en nog wat aanbieden aan de geeintresseerde bezoeker (voorbeelden)

Verder is er ook nog het DOC, het Department of Conservation, welke onder de regering valt. Het DOC beheert de natuurparken van NZ (ongeveer 1/3 van het land) en verzorgd ook de openbare wandelwegen, herritage walks (wandelingen langs historische plekken of routes, zoals de Bullock wagontrack langs Mt Cook) en wildlife observatiepunten of rondleidingen. Verder doet het DOC ook aan conservatie van de unieke NZ flora en fauna. Wat opvalt is dat er zo veel wandelroutes (walking en hicking tracks) zijn in NZ, van een paar minuten lopen naar een vers gebouwd uitzichtpunt tot een week over de bergen naar bijvoorbeeld de milford sound, waar je onderweg in cabins kunt slapen (vaak moeten deze langere tracks van te voren worden geboekt en krijg je eerst een vergunning en voucher voor de cabins) De meeste paden die wij zijn gelopen, waren duidelijk markeerd en goed aangelegd, vaak met trappen en leuningen (wat een monnikenwerk om al die paden uit te houwen en aan te leggen!) Vaak vond je langs de routes en bij de uitzichtspunten ook informatieborden met iets over de geschiedenis of de flore&fauna van de regio. Je werd dus altijd goed geinformeerd. Verder was er bij elke route of punt een parkeerplaats met (relatief) schone WC! Altijd WC papier, niet altijd met stromend water. Bij een DOC centrum (elk natuurpark heeft mindstens 1 groter visitor center) of i-centre kun je voor de meeste regios een folder met wandelwegen kopen (1 dollar) En elk dorp heeft wel een eigen wandeltrack! Hetzelfde geldt voor steden, waar je interessante, stevige standswandelingen kunt maken, zoals de coast to coast walkway in Auckland, Vaak komen deze langs historische plekken en gebouwen, zoals de art-deco routes die wij hebben gelopen in Napier en Hastings.

Ook qua accomodaties is NZ een waar paradijs. Overal heb je wel iets van een motel, hotel, backpacker of B&B (meestal ook nog eens aangegeven met verkeersborden), al zit het in sommige gebieden (of tijdens bepaalde evenementen!) wel snel vol. Aan budget onderkomens is er ook geen gebrek. In Motels (altijd met keuken en vaak zelgs met spa badkuip) kun je al vanaf 130 dollar (65 euro) terecht, en in Graymouth sliep ik in een backpacker voor maar 21 dollar! Vaak hadden we motels, waar we in een 2 bedroom apartment sliepen; 2 slaapkamers en 1 woonkamer met keuken, waar we meestal tussen 150 en 250 dollar voor betaalden. Gedeeld door 4, kom je op een erg aanvaardbaar bedrag uit. Je krijgt er dan altijd ook nog een complementair flesje verse melk bij, voor in je koffie of thee. En de eigenaren en/of managers zijn ook altijd heel aardig en behulpzaam. Je hebt zelfs een 'duty motel' systeem, waarbij het motel dat 'on duty' is, verplicht wordt mensen te helpen aan een slaapplek, ook als zij al vol zitten. Dus dan gaan ze voor jouw motels in de buurt bellen! Kun je je dit in Europa voorstellen? Je zou denken dat dit soort vriendelijke mensen snel op raken, maar het zal wel in de NZ aard liggen, want iedereen was er eigenlijk vriendelijk en behulpzaam. In Dunedin werden we zelfs gehoplen iets te vinden op ons volgende reisdoelons bij Mt Cook! Omdat al veel was volgeboekt heeft hij wel 7 mensen gebeld en kwam via via bij een apartementje uit, wat achteraf gezien onze beste accomodatie zou blijken; aleenstaand huis met 3 slaapkamers, luxe keuken en woonkamer, teras met bbq en blik op de berg voor maar 150 dollar! (contant betaald in het handje van de eigenares die next door woonde) In NZ kun je dus makkelijk op eigen houtje op zoek naar een slaapplek en de kans is groot dat je wel iets leuks voor een redelijk bedrag vindt (hehalve als AC DC speelt) En wij hadden ook de Lonly planet bij de hand met tips, welke ons wel eens naar hele leuke onderkomens heeft geleid. Soms waren de leukste al vol, maar we hebben ze dan wel gezien. Vaak kun je zelfs in historische gebouwen slapen en veel B&B zijn ook erg leuk ingericht. Helaas was voor Marcel een voorwaarde dat het en suite (met eigen badkamer moest zijn) dus vielen soms er leuke dingen midden in de stad af. Midden in de stad vind je vaak duurdere hotels en leuke backpack accomodaties (soms in vicotiraanse huizen), iets verder buiten de stad zijn er straten met alleen maar motels.

Wat opviel was dat op onze dagelijkse zoektocht naar een slaapplek we heel wat No Vacancy borden tegenwkamen (wij hadden volgens de motel manager vaak 'de laatste kamer') In de zomer zit het hier dus altijd bomvol en verdienen de hotels en motels bakken met geld. Buiten het seizoen is het echter ruistiger volgens Marcel en Veronika. Zij waren er in maart en april en ze zijden dat ze veel van de plekken die wij bezochten heel anders in herrinnering hadden, namelijk uitgestorven. Nu was het echter altijd druk met touristen (in de kleinere steden namen de touristen na 8 uur letterlijk het stadscenturm over, omdat het verder uitgestorven was) Het maakte niet uit welk afgetrap, godvergeten grindpad je afreed naar de volgende bezienswaardigheid of walking track, aan het einde stonden er altijd mindstens een half dozijn autos op de parkeerplaats en krioelde het op de paden en bij de uitzichtspunten van de mensen. Zelfs in minder ontdekte plekken als de catlins. Wat grappig is, is dat je op een dag soms steeds dezelfde mensen tegenkomt, die met jouw dezelgde dingen aflopen ('afstrepen')
In januari waren volgens mij de meeste touristen die wij zagen Australisch en NZ (die hadden toen nog vakantie), maar je hoorde ook al veel Engelsen en Amerikanen. Van het Europese vasteland komen veel (jonge) Duitsers (die hoorden we veel op de wandelwegen) en (natuurlijk) Nederlanders. Overal waar we kwamen, hoorden we wel iemand Nederlands spreken (als 'onkruid') Het begon te irriteren! Frans en spaans hoorden we alleen sporadisch. In de laatste weken zagen we veel Aziaten, vooral Chinezen. Busladingen vol! Vooral in Milford sound en bij Mt. Cook, maar in Auckland hadden we ze ook al gezien. Waarschijnlijk gaan Chinzen eerder naar NZ dan naar Europa, want bij ons zie je ze niet zo massaal. In Mt.Cook waren wij in ons Hotel een van de weinige niet-Chinezen.
Natuurlijk zagen we bepaalde touristische groepen niet zo veel, zoals de jongere adrenaline touristen, omdat we gewoon andere plekken bezochten en op andere plekken overnachten. Ook in de hostels viel mij op dat er veel aziaten waren. Hier gaan echter niet alleen jongeren naar hostels of backpackers, maar ook families met kinderen of oudere echtparen op langere reizen. Eigenlijk iedereen dus. Veel mensen hebben ook een huurauto waarmee ze van backpacker naar backpacker reizen, vaak zonder backpack. En natuurlijk zie je ook veel campers. Campers in alle soorten en maten. Van omgebouwd minibusje met wasbak en bed achterin, tot magelomane super camper. De laatste zag je echter veel minder, omdat deze op de toch vaak smalle, kronkelige NZ wegen (en vele grindpaden) niet erg handig zijn. Vaak waren het dus kleine busjes of omgebouwde espas, niet groter dan de auto die wij hadden. Pogingen werden ook gedaan door de verhuurbedrijven om er iets leuks van te maken. Zo heeft het verhuurbedrijf Wicked Campers van elk van hun omgebouwde autos een uniek grafiti kunstwerk gemaakt.

In NZ is alles dus perfect geregeld voor bezoekers. Het is dan ook een van de belangrijkse industireeen van het land. Er is niet zo veel industrie, er is vooral landbouw en veeteelt (heel veel veeteelt!) en houtkap is ook nog van belang, al beperkt het duurzame beleid van de 'logging' industrie de omzet die er gemaakt kan worden. In de 19e eeuw is er zo veel oer woud gekapt, zodat er nu nog maar een fractie van over is. En dat genereerd nu zijn eigen inkomsten via de touristen industrie! (al komt ook het DOC met tekorten. Een krant kopte dat het DOC bepaalde gebieden gewoon opgeeft; niet aankoopt zodat het niet wordt geconcerveert of ten prooi valt aan landondwikkelaars)